Ufna miłość jest bramą do Nieba

Ewangelia z dn.29.07.2021.

J 11, 19–27.

Wielu Żydów przybyło do Marty i Marii, aby je pocieszyć po bracie.

Kiedy zaś Marta dowiedziała się, że Jezus nadchodzi, wyszła Mu na spotkanie. Maria zaś siedziała w domu.

Marta więc rzekła do Jezusa: «Panie, gdybyś tu był, mój brat by nie umarł. Lecz i teraz wiem, że Bóg da Ci wszystko, o cokolwiek byś prosił Boga».

Rzekł do niej Jezus: «Brat twój zmartwychwstanie».

Rzekła Marta do Niego: «Wiem, że powstanie z martwych w czasie zmartwychwstania w dniu ostatecznym».

Rzekł do niej Jezus: «Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we Mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie. Każdy, kto żyje i wierzy we Mnie, nie umrze na wieki. Wierzysz w to?»

Odpowiedziała Mu: «Tak, Panie! Ja mocno wierzę, że Ty jesteś Mesjasz, Syn Boży, który miał przyjść na świat».

WIARA JEDYNĄ «SZCZEPIONKĄ»

Poruszające do głębi zdarzenie, opisane przez św. Jana. Ewangelista ten potrafił poruszyć czułe struny w historii życia na ziemi swojego Mistrza. Tym razem opisał postawę Marty wobec Jezusa. 

Strata kogoś bliskiego zawsze jest dla nas stratą niepowetowaną. Od zwykłego smutku i żalu po "odejściu" tej osoby aż do czarnej rozpaczy włącznie. Jednak Zbawiciel poucza nas, że to nie kres naszego istnienia. Może ciało ulega ”obumarciu”, ale nieśmiertelna dusza trwa i będzie trwała...

Sąd ostateczny pokaże duszy kierunek jej bytowania wiecznego. Jezus wie, że w życiu człowieka mają miejsce «reperkusje» grzechu pierworodnego i odejścia od Boga. Lecz nie pozostawia nam złudzeń co do ostatecznego rozstrzygnięcia woli Ojca, którą On sam również reprezentuje...

Stan–który ludzie nazywają śmiercią–dla Boga nie istnieje. W ogóle dla Stwórcy nie ma pojęcia jakiegokolwiek kresu: czasu, miejsca, wydarzeń i oczywiście miłości. To–co w ludzkim pojęciu jest końcem–dla Boga może być początkiem i nie dotyczy to jedynie kresu ludzkiego życia. Dla Boga wciąż umieramy(przez grzech) i rodzimy się na nowo(przez spowiedź). Dlatego możemy być spokojni o nasz los–a raczej los naszej duszy–jeśli trwamy w łasce uświęcającej. Ustawiczna praca nad sobą, trwanie w pniu, który zawiera życiodajne soki(Eucharystia), wystarczą do osiągnięcia celu, jakim jest życie wieczne...

Strach o swoje zdrowie, czy nawet sztuczne wydłużanie swojego życia przez choćby różne zabiegi i medykamenty niewiadomego pochodzenia nie prowadzą–delikatnie mówiąc–do niczego. Lansowanie "wiecznej młodości" i pseudo-wiara w uzdrawiaczy i w różne zabezpieczenia się przed nieszczęściami(np stosowanie preparatów zwanych szczepionką) nie przedłużą nam życia. Każdy z nas kiedyś zestarzeje się i z pewnością zachoruje...

Jednak Jezus–z całą mocą–podkreśla, że: „każdy, kto w Niego wierzy, choćby i umarł, żyć będzie”. To zapewnienie Chrystusa musi nam wystarczyć i tego zawsze się trzymajmy do końca naszych dni na tym ziemskim łez padole. Jezus rozumie nasze cierpienie, ale sam przecierpiał tyle i to niezasłużenie, że nie może nam zabrać krzyża, bo jest on jedyną drogą ku Niebu. Ponieważ jednak umiłował nas już wcześniej i to do końca, nigdy nie przestanie nas kochać już tutaj w teraźniejszości✝️



Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Wola Miłosiernego Ojca

Obraz
Ewangelia z dn.30.03.2022. J 5, 17–30. Żydzi prześladowali Jezusa, ponieważ uzdrowił w szabat. Lecz Jezus im odpowiedział: «Ojciec mój działa aż do tej chwili i Ja działam». Dlatego więc usiłowali Żydzi tym bardziej Go zabić, bo nie tylko nie zachowywał szabatu, ale nadto Boga nazywał swoim Ojcem, czyniąc się równym Bogu. W odpowiedzi na to Jezus im mówił: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Syn nie może niczego czynić sam z siebie, jeśli nie widzi Ojca czyniącego. Albowiem to samo, co On czyni, podobnie i Syn czyni. Ojciec bowiem miłuje Syna i ukazuje Mu to wszystko, co sam czyni, i jeszcze większe dzieła ukaże Mu, abyście się dziwili. Albowiem jak Ojciec wskrzesza umarłych i ożywia, tak również i Syn ożywia tych, których chce. Ojciec bowiem nie sądzi nikogo, lecz cały sąd przekazał Synowi,  aby wszyscy oddawali cześć Synowi, tak jak oddają cześć Ojcu. Kto nie oddaje czci Synowi, nie oddaje czci Ojcu, który Go posłał. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto słucha słowa mego i wierzy...
Czytaj więcej

Konieczność cudu?!

Obraz
Ewangelia z dn.28.03.2022. J 4, 43–54. Jezus odszedł z Samarii i udał się do Galilei. Jezus wprawdzie sam stwierdził, że prorok nie doznaje czci we własnej ojczyźnie,  kiedy jednak przybył do Galilei, Galilejczycy przyjęli Go, ponieważ widzieli wszystko, co uczynił w Jerozolimie w czasie świąt. I oni bowiem przybyli na święto. Następnie przybył powtórnie do Kany Galilejskiej, gdzie przedtem przemienił wodę w wino. A w Kafarnaum mieszkał pewien urzędnik królewski, którego syn chorował. Usłyszawszy, że Jezus przybył z Judei do Galilei, udał się do Niego z prośbą, aby przyszedł i uzdrowił jego syna, był on bowiem już umierający. Jezus rzekł do niego: «Jeżeli znaków i cudów nie zobaczycie, nie uwierzycie». Powiedział do Niego urzędnik królewski: „Panie, przyjdź, zanim umrze moje dziecko”. Rzekł do niego Jezus: «Idź, syn twój żyje». Uwierzył człowiek słowu, które Jezus powiedział do niego, i poszedł. A kiedy był jeszcze w drodze, słudzy wyszli mu naprzeciw, mówiąc, że syn jego żyje. Zap...
Czytaj więcej

Paraliż duchowy

Obraz
Ewangelia z dn.29.03.2022. J 5, 1–16. Było święto żydowskie i Jezus udał się do Jerozolimy. W Jerozolimie zaś jest przy Owczej Bramie sadzawka, nazwana po hebrajsku Betesda, mająca pięć krużganków. Leżało w nich mnóstwo chorych: niewidomych, chromych, sparaliżowanych. Znajdował się tam pewien człowiek, k tóry już od lat trzydziestu ośmiu cierpiał na swoją chorobę. Gdy Jezus ujrzał go leżącego i poznał, że czeka już długi czas, rzekł do niego: «Czy chcesz wyzdrowieć?» Odpowiedział Mu chory: „Panie, nie mam człowieka, aby mnie wprowadził do sadzawki, gdy nastąpi poruszenie wody. Gdy ja sam już dochodzę, inny wstępuje przede mną” Rzekł do niego Jezus: «Wstań, weź swoje nosze i chodź!» Natychmiast wyzdrowiał ów człowiek, wziął swoje łoże i chodził. Jednakże dnia tego był szabat. Rzekli więc Żydzi do uzdrowionego: ”Dziś jest szabat, nie wolno ci dźwigać twoich noszy” On im odpowiedział: „Ten, który mnie uzdrowił, rzekł do mnie: Weź swoje nosze i chodź” Pytali go więc: „Cóż to za człowiek ci...
Czytaj więcej