Idźmy zmieniać na lepsze!

Ewangelia z dn.27.07.2021.

Mt 13, 36–43.

Jezus odprawił tłumy i wrócił do domu. Tam przystąpili do Niego uczniowie i prosili Go: «Wyjaśnij nam przypowieść o chwaście»

On odpowiedział: «Tym, który sieje dobre nasienie, jest Syn Człowieczy.

Rolą jest świat, dobrym nasieniem są Synowie Królestwa, chwastem zaś synowie Złego.

Nieprzyjacielem, który posiał chwast, jest diabeł; żniwem jest koniec świata, a żeńcami są aniołowie.

Jak więc zbiera się chwast i spala ogniem, tak będzie przy końcu świata.

Syn Człowieczy pośle aniołów swoich: ci zbiorą z Jego królestwa wszystkie zgorszenia i tych, którzy dopuszczają się nieprawości i wrzucą ich w piec rozpalony; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.

Wtedy sprawiedliwi jaśnieć będą jak słońce w królestwie Ojca swego. Kto ma uszy, niechaj słucha!»

«ŚWIĘTY» SPOKÓJ !?

Kontekst, w którym Jezus tłumaczy uczniom sens przypowieści o chwaście jest istotnym uzupełnieniem tej nauki. Zapewne wraca zmordowany po całym dniu pracy duszpasterskiej do swego domu w Kafarnaum. I oto pośród zmęczenia i zwykłej ludzkiej chęci odpoczęcia przychodzą do Niego uczniowie i proszą go o wyjaśnienie przypowieści. Znane? Tak! Nieraz wracamy po całym dniu pracy albo po jakimś intensywnym wysiłku do pokoju, zamykamy drzwi i... zaczyna dzwonić telefon. A «święty spokój» był już tak blisko...

Jezus mówi dziś o końcu świata. Mówi o Sądzie ostatecznym. Gdy myślimy o tym apokaliptycznym wydarzeniu to często mamy przed oczyma wizję ludzi, którzy dokonywali ogromnego zła w świecie. Raczej nie myślimy o tych, którzy dopuścili się zła przez grzech zaniedbania. Czyli przez zaniechanie działania wybierając choćby wspomniany Święty Spokój. Zdaje się, że jest to najbardziej poszukiwany Święty w Kościele😉 A powracając do chwastów, to wiemy jak wyrastają: wystarczy nic nie robić. Wystarczy poddać się Świętemu Spokojowi, a chwasty wyrosną same...

Panie, Jezu udziel nam odwagi byśmy nie szukali spokoju, ale swoim życiem wypełniali Twoją wolę. Byśmy mieli czasem odwagę przekroczyć granice swojego komfortu i bezpiecznego schronienia, aby zmieniać siebie i ten świat🈂️



Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Wola Miłosiernego Ojca

Obraz
Ewangelia z dn.30.03.2022. J 5, 17–30. Żydzi prześladowali Jezusa, ponieważ uzdrowił w szabat. Lecz Jezus im odpowiedział: «Ojciec mój działa aż do tej chwili i Ja działam». Dlatego więc usiłowali Żydzi tym bardziej Go zabić, bo nie tylko nie zachowywał szabatu, ale nadto Boga nazywał swoim Ojcem, czyniąc się równym Bogu. W odpowiedzi na to Jezus im mówił: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Syn nie może niczego czynić sam z siebie, jeśli nie widzi Ojca czyniącego. Albowiem to samo, co On czyni, podobnie i Syn czyni. Ojciec bowiem miłuje Syna i ukazuje Mu to wszystko, co sam czyni, i jeszcze większe dzieła ukaże Mu, abyście się dziwili. Albowiem jak Ojciec wskrzesza umarłych i ożywia, tak również i Syn ożywia tych, których chce. Ojciec bowiem nie sądzi nikogo, lecz cały sąd przekazał Synowi,  aby wszyscy oddawali cześć Synowi, tak jak oddają cześć Ojcu. Kto nie oddaje czci Synowi, nie oddaje czci Ojcu, który Go posłał. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto słucha słowa mego i wierzy...
Czytaj więcej

Konieczność cudu?!

Obraz
Ewangelia z dn.28.03.2022. J 4, 43–54. Jezus odszedł z Samarii i udał się do Galilei. Jezus wprawdzie sam stwierdził, że prorok nie doznaje czci we własnej ojczyźnie,  kiedy jednak przybył do Galilei, Galilejczycy przyjęli Go, ponieważ widzieli wszystko, co uczynił w Jerozolimie w czasie świąt. I oni bowiem przybyli na święto. Następnie przybył powtórnie do Kany Galilejskiej, gdzie przedtem przemienił wodę w wino. A w Kafarnaum mieszkał pewien urzędnik królewski, którego syn chorował. Usłyszawszy, że Jezus przybył z Judei do Galilei, udał się do Niego z prośbą, aby przyszedł i uzdrowił jego syna, był on bowiem już umierający. Jezus rzekł do niego: «Jeżeli znaków i cudów nie zobaczycie, nie uwierzycie». Powiedział do Niego urzędnik królewski: „Panie, przyjdź, zanim umrze moje dziecko”. Rzekł do niego Jezus: «Idź, syn twój żyje». Uwierzył człowiek słowu, które Jezus powiedział do niego, i poszedł. A kiedy był jeszcze w drodze, słudzy wyszli mu naprzeciw, mówiąc, że syn jego żyje. Zap...
Czytaj więcej

Paraliż duchowy

Obraz
Ewangelia z dn.29.03.2022. J 5, 1–16. Było święto żydowskie i Jezus udał się do Jerozolimy. W Jerozolimie zaś jest przy Owczej Bramie sadzawka, nazwana po hebrajsku Betesda, mająca pięć krużganków. Leżało w nich mnóstwo chorych: niewidomych, chromych, sparaliżowanych. Znajdował się tam pewien człowiek, k tóry już od lat trzydziestu ośmiu cierpiał na swoją chorobę. Gdy Jezus ujrzał go leżącego i poznał, że czeka już długi czas, rzekł do niego: «Czy chcesz wyzdrowieć?» Odpowiedział Mu chory: „Panie, nie mam człowieka, aby mnie wprowadził do sadzawki, gdy nastąpi poruszenie wody. Gdy ja sam już dochodzę, inny wstępuje przede mną” Rzekł do niego Jezus: «Wstań, weź swoje nosze i chodź!» Natychmiast wyzdrowiał ów człowiek, wziął swoje łoże i chodził. Jednakże dnia tego był szabat. Rzekli więc Żydzi do uzdrowionego: ”Dziś jest szabat, nie wolno ci dźwigać twoich noszy” On im odpowiedział: „Ten, który mnie uzdrowił, rzekł do mnie: Weź swoje nosze i chodź” Pytali go więc: „Cóż to za człowiek ci...
Czytaj więcej