JEZUS «rządzi»

Ewangelia z dn.12.01.2021.

Mk 1, 21b–28.

«DIABELSKA» POKORA

Jezus okazuje swą moc. Nie robi tego jednak dla poklasku(tym bardziej, że cudu dokonuje w szabat), tylko dla potwierdzenia Swojej boskości i aby nawrócić...Co do pierwszego—to ludzie szukający Boga i żyjący w zgodzie z nauką Chrystusa—uznają to wydarzenie za dowód wszechmocy Bożej, ale w jaki sposób za pomocą uzdrowienia człowieka opętanego przez złego ducha może dokonać się nawrócenie grzesznika!?

Jezus najbardziej martwi się o stan ducha człowieka. Oczywiście jako Syn Człowieczy lituje się nad wszystkimi chorymi—czy to na ciele, czy na umyśle...Ale np w tym wypadku "chory" nawet nie odzywa się do Mistrza. Duch nieczysty(szatan) przemawia jedynie ustami nieszczęśnika...O czym to świadczy? Prawdziwego uzdrowienia(na ciele i na duszy) doznaje człowiek, który staje w pokorze i ufności przed obliczem Pana i nawet–nic nie mówiąc–powierza mu się cały. Już sama postawa skruchy i żalu za swoje grzechy przemienia takiego człowieka...Pan Bóg zna nasze dolegliwości i zmartwienia oraz stan naszej duszy. Zły o tym wie—dlatego boi się interwencji Bożej jak...diabeł święconej wody. Potęga Słowa Bożego zadziwia i przeraża zarazem. Ale nie tych, którzy ufają Bogu i idą Jego drogą...Takie obrazowe wyrzucenie złego ducha z opętanego—jest pieczęcią miłości Bożej w stosunku do każdego(a zwł grzesznego) człowieka i powinno nam dać do myślenia. Ileż to "nieczystych duchów" w nas siedzi?! Chyba sporo—we wszystkich bez wyjątku...Dlatego zwracajmy się do Chrystusa, żeby Swoją Najświętszą Krwią obmył nasze rany nimi spowodowane i odnowił nasze wnętrza. W Jego ranach nasze zdrowie!



Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Wola Miłosiernego Ojca

Obraz
Ewangelia z dn.30.03.2022. J 5, 17–30. Żydzi prześladowali Jezusa, ponieważ uzdrowił w szabat. Lecz Jezus im odpowiedział: «Ojciec mój działa aż do tej chwili i Ja działam». Dlatego więc usiłowali Żydzi tym bardziej Go zabić, bo nie tylko nie zachowywał szabatu, ale nadto Boga nazywał swoim Ojcem, czyniąc się równym Bogu. W odpowiedzi na to Jezus im mówił: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Syn nie może niczego czynić sam z siebie, jeśli nie widzi Ojca czyniącego. Albowiem to samo, co On czyni, podobnie i Syn czyni. Ojciec bowiem miłuje Syna i ukazuje Mu to wszystko, co sam czyni, i jeszcze większe dzieła ukaże Mu, abyście się dziwili. Albowiem jak Ojciec wskrzesza umarłych i ożywia, tak również i Syn ożywia tych, których chce. Ojciec bowiem nie sądzi nikogo, lecz cały sąd przekazał Synowi,  aby wszyscy oddawali cześć Synowi, tak jak oddają cześć Ojcu. Kto nie oddaje czci Synowi, nie oddaje czci Ojcu, który Go posłał. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto słucha słowa mego i wierzy...
Czytaj więcej

Konieczność cudu?!

Obraz
Ewangelia z dn.28.03.2022. J 4, 43–54. Jezus odszedł z Samarii i udał się do Galilei. Jezus wprawdzie sam stwierdził, że prorok nie doznaje czci we własnej ojczyźnie,  kiedy jednak przybył do Galilei, Galilejczycy przyjęli Go, ponieważ widzieli wszystko, co uczynił w Jerozolimie w czasie świąt. I oni bowiem przybyli na święto. Następnie przybył powtórnie do Kany Galilejskiej, gdzie przedtem przemienił wodę w wino. A w Kafarnaum mieszkał pewien urzędnik królewski, którego syn chorował. Usłyszawszy, że Jezus przybył z Judei do Galilei, udał się do Niego z prośbą, aby przyszedł i uzdrowił jego syna, był on bowiem już umierający. Jezus rzekł do niego: «Jeżeli znaków i cudów nie zobaczycie, nie uwierzycie». Powiedział do Niego urzędnik królewski: „Panie, przyjdź, zanim umrze moje dziecko”. Rzekł do niego Jezus: «Idź, syn twój żyje». Uwierzył człowiek słowu, które Jezus powiedział do niego, i poszedł. A kiedy był jeszcze w drodze, słudzy wyszli mu naprzeciw, mówiąc, że syn jego żyje. Zap...
Czytaj więcej

Paraliż duchowy

Obraz
Ewangelia z dn.29.03.2022. J 5, 1–16. Było święto żydowskie i Jezus udał się do Jerozolimy. W Jerozolimie zaś jest przy Owczej Bramie sadzawka, nazwana po hebrajsku Betesda, mająca pięć krużganków. Leżało w nich mnóstwo chorych: niewidomych, chromych, sparaliżowanych. Znajdował się tam pewien człowiek, k tóry już od lat trzydziestu ośmiu cierpiał na swoją chorobę. Gdy Jezus ujrzał go leżącego i poznał, że czeka już długi czas, rzekł do niego: «Czy chcesz wyzdrowieć?» Odpowiedział Mu chory: „Panie, nie mam człowieka, aby mnie wprowadził do sadzawki, gdy nastąpi poruszenie wody. Gdy ja sam już dochodzę, inny wstępuje przede mną” Rzekł do niego Jezus: «Wstań, weź swoje nosze i chodź!» Natychmiast wyzdrowiał ów człowiek, wziął swoje łoże i chodził. Jednakże dnia tego był szabat. Rzekli więc Żydzi do uzdrowionego: ”Dziś jest szabat, nie wolno ci dźwigać twoich noszy” On im odpowiedział: „Ten, który mnie uzdrowił, rzekł do mnie: Weź swoje nosze i chodź” Pytali go więc: „Cóż to za człowiek ci...
Czytaj więcej