Miłość uskrzydla

J 20, 2-8: "Jan ujrzał i uwierzył"



Święty Jan apostoł , uczeń którego Jezus miłował znów dzisiaj wyprzedził Piotra, Księcia Apostołów. Postać Jana od początku odczytywana była przez Ojców Kościoła jako uosobienie charyzmatu, ikonę życia monastycznego. Największy z charyzmatów to miłość. Ten, kto prawdziwie kocha, rozpozna Pana jako pierwszy. Ten, kto kocha odkryje prawdę o Zmartwychwstaniu szybciej.
"Śpieszmy się kochać ludzi--tak szybko odchodzą"...To słowa księdza Jana Twardowskiego--nieodżałowanego wieszcza katolickiego.Jezus kochał swojego ucznia bezwarunkowo,choć w tym przypadku nie ma mowy o "zasługiwaniu"na miłość--była ona odwzajemniona.Na świecie wciąż jest deficyt miłości.Chcemy kochać--ale nie zawsze potrafimy.Przeważnie kochamy za coś albo "w nagrodę"--a nie za to,że ta osoba jest(przy nas).Miłość bywa trudna i wymaga wyrzeczeń i poświęcenia--czasem nawet życia(największa miłość).Szczytem miłości było oddanie życia przez Syna Człowieczego--w dodatku niesprawiedliwie.
O ile św.Piotr potrafił w chwili słabości--zaprzeć się swojego Pana,to św.Jan nie tylko był lojalny wobec Chrystusa,ale chyba najbardziej martwił się o Niego. Przerażała Go myśl,że mogli zgładzić jego Mistrza na zawsze...Dlatego pośpiesznie--na wieść o" zaginięciu" Mistrza--udał się do Jego grobu.Wyprzedzając Piotra dał nam przykład,iż czasem odruch serca jest pierwszą"myślą"przed rozumiem i wyrachowaniem...Jeśli ktoś potrzebuje pomocy w danym momencie--to człowiek o dobrym sercu nie analizuje:"co ja z tego będę miał!?"--tylko biegnie wspomóc bliźniego.
To tak jak w przypadku nagłego zdarzenia,np zasłabnięcia albo udaru--zanim przyjedzie pogotowie--staramy się przywrócić przytomność(oddech)poszkodowanemu...Oczywiście jest to ryzykowne.Jeśli nie umiemy dobrze pływać--zwykle nie zabieramy się za ratowanie tonącego...Ale odruch miłości"każe"nam spróbować i nie myśleć za bardzo o swoim bezpieczeństwie.
Gdyby Jezus powstrzymywał się od ofiary Krzyża--nie byłoby nas--umarlibyśmy na wieki.
A tak każdy z nas ma szansę żyć tam--gdzie jest prawdziwa miłość,radość i pokój--w Jego Królestwie.
Czy jest we mnie przekonanie, że jestem jak święty Jan – uczniem, którego Jezus miłuje?

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Wola Miłosiernego Ojca

Obraz
Ewangelia z dn.30.03.2022. J 5, 17–30. Żydzi prześladowali Jezusa, ponieważ uzdrowił w szabat. Lecz Jezus im odpowiedział: «Ojciec mój działa aż do tej chwili i Ja działam». Dlatego więc usiłowali Żydzi tym bardziej Go zabić, bo nie tylko nie zachowywał szabatu, ale nadto Boga nazywał swoim Ojcem, czyniąc się równym Bogu. W odpowiedzi na to Jezus im mówił: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Syn nie może niczego czynić sam z siebie, jeśli nie widzi Ojca czyniącego. Albowiem to samo, co On czyni, podobnie i Syn czyni. Ojciec bowiem miłuje Syna i ukazuje Mu to wszystko, co sam czyni, i jeszcze większe dzieła ukaże Mu, abyście się dziwili. Albowiem jak Ojciec wskrzesza umarłych i ożywia, tak również i Syn ożywia tych, których chce. Ojciec bowiem nie sądzi nikogo, lecz cały sąd przekazał Synowi,  aby wszyscy oddawali cześć Synowi, tak jak oddają cześć Ojcu. Kto nie oddaje czci Synowi, nie oddaje czci Ojcu, który Go posłał. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto słucha słowa mego i wierzy...
Czytaj więcej

Konieczność cudu?!

Obraz
Ewangelia z dn.28.03.2022. J 4, 43–54. Jezus odszedł z Samarii i udał się do Galilei. Jezus wprawdzie sam stwierdził, że prorok nie doznaje czci we własnej ojczyźnie,  kiedy jednak przybył do Galilei, Galilejczycy przyjęli Go, ponieważ widzieli wszystko, co uczynił w Jerozolimie w czasie świąt. I oni bowiem przybyli na święto. Następnie przybył powtórnie do Kany Galilejskiej, gdzie przedtem przemienił wodę w wino. A w Kafarnaum mieszkał pewien urzędnik królewski, którego syn chorował. Usłyszawszy, że Jezus przybył z Judei do Galilei, udał się do Niego z prośbą, aby przyszedł i uzdrowił jego syna, był on bowiem już umierający. Jezus rzekł do niego: «Jeżeli znaków i cudów nie zobaczycie, nie uwierzycie». Powiedział do Niego urzędnik królewski: „Panie, przyjdź, zanim umrze moje dziecko”. Rzekł do niego Jezus: «Idź, syn twój żyje». Uwierzył człowiek słowu, które Jezus powiedział do niego, i poszedł. A kiedy był jeszcze w drodze, słudzy wyszli mu naprzeciw, mówiąc, że syn jego żyje. Zap...
Czytaj więcej

Paraliż duchowy

Obraz
Ewangelia z dn.29.03.2022. J 5, 1–16. Było święto żydowskie i Jezus udał się do Jerozolimy. W Jerozolimie zaś jest przy Owczej Bramie sadzawka, nazwana po hebrajsku Betesda, mająca pięć krużganków. Leżało w nich mnóstwo chorych: niewidomych, chromych, sparaliżowanych. Znajdował się tam pewien człowiek, k tóry już od lat trzydziestu ośmiu cierpiał na swoją chorobę. Gdy Jezus ujrzał go leżącego i poznał, że czeka już długi czas, rzekł do niego: «Czy chcesz wyzdrowieć?» Odpowiedział Mu chory: „Panie, nie mam człowieka, aby mnie wprowadził do sadzawki, gdy nastąpi poruszenie wody. Gdy ja sam już dochodzę, inny wstępuje przede mną” Rzekł do niego Jezus: «Wstań, weź swoje nosze i chodź!» Natychmiast wyzdrowiał ów człowiek, wziął swoje łoże i chodził. Jednakże dnia tego był szabat. Rzekli więc Żydzi do uzdrowionego: ”Dziś jest szabat, nie wolno ci dźwigać twoich noszy” On im odpowiedział: „Ten, który mnie uzdrowił, rzekł do mnie: Weź swoje nosze i chodź” Pytali go więc: „Cóż to za człowiek ci...
Czytaj więcej