Dziecięctwo Boże

Ewangelia z dn.14.08.2021.

Mt 19, 13–15.

Przynoszono do Jezusa dzieci, aby włożył na nie ręce i pomodlił się za nie; a uczniowie szorstko zabraniali im tego.

Lecz Jezus rzekł: «Dopuśćcie dzieci i nie przeszkadzajcie im przyjść do Mnie; do takich bowiem należy królestwo niebieskie»

Położył na nie ręce i poszedł stamtąd.

«DZIECIĘCA» WIARA WARUNKIEM WZROSTU DUCHOWEGO

Dzieci, wbrew pozorom, bardzo dobrze rozumieją Jezusa. Dlatego On chce spotykać się z nimi. Wprawdzie nie są jeszcze ukształtowane, ale to jest lepsze niż ukształtowanie błędne, które jest często domeną ludzi dorosłych. Królestwo Boże należy do ludzi, którzy chcą się przemieniać i kształtować.

Nawet dorośli ludzie muszą się stale uczyć. Za pozorną dojrzałością kryje się często infantylne podejście do życia i spraw wiary. Łatwo wpadamy w samozadowolenie, żeby nie powiedzieć samouwielbienie i ledwo coś w życiu osiągniemy, a zarazem poznamy tylko niektóre jego aspekty—a już "zadzieramy nosa" i mamy tendencję do pouczania innych. Celowo piszę w liczbie mnogiej, bo i ja czasem do takich ludzi się zaliczam. Tymczasem tak naprawdę sam jestem dzieckiem i nie chodzi tutaj tylko o dziecięctwo Boże. 

Narodzenie się na nowo jest warunkiem osiągnięcia Królestwa Niebieskiego. Ma to miejsce, kiedy porzucimy «starego człowieka»(zapatrzonego w życie doczesne) i zwrócimy się ku Światłości, tzn podążymy za Jezusem ku życiu wiecznemu.

Tylko jak otworzyć się na światło tajemnicy? Wtajemniczenie w dziecięctwo Boże może przyjąć wiele postaci. Warto przyjrzeć się niektórym, aby znaleźć istotną hierarchię nie tylko wielu wartości, ale jedną, najbardziej niezwykłą: hierarchię dziecka…

Kto przeżył nawrócenie, będzie pamiętał o nim do końca życia. Nie wystarcza przy tym ogólne stwierdzenie, że ktoś nawraca się "na chrześcijaństwo" czy na wiarę katolicką. Duchowy przełom ma konkretną postać i wiąże się z doświadczeniem żywego Boga, którego wcielenie włącza się w życie «nowego człowieka». Właśnie taka przemiana miała miejsce w moim życiu i dlatego okres przed nawróceniem był dla mnie swego rodzaju okresem "starzenia się". Jeszcze 3 lata temu byłem na drodze do śmierci nie tylko biologicznej, lecz i duchowej.

W dzisiejszym fragmencie Ewangelii dzieci przedstawiają tych, których świat uważa za nieważnych. W podobny sposób przypowieść o zagubionej owcy (Mt 18, 12-14) uczy nas, że najmniejsi ze wszystkich w oczach świata są w oczach Jezusa równie ważni, jak najwięksi. To nam przypomina, że im słabsi są ludzie, tym więcej wymagają naszej troski i opieki.

Módlmy się dziś o to, abyśmy potrafili pogłębić nasz szacunek dla tych, których świat ceni tak nisko.

Jezus traktuje dzieci, jak dorosłych, bez lekceważenia i poniżania, dlatego dzieci się cieszą z nadania im nowej pozycji społecznej oraz z bliskości z Jezusem. Dzieci przyjmują owoc modlitwy Jezusa w darze. Jeszcze nie wiedzą na czym ten dar polega.

Tylko ci ludzie, którzy przyjmą królestwo w darze, zostaną uznani za członków królestwa. Życie jest darem i królestwo rozumiane jako zbawienie też jest darem. Tak samo darem jest łaska wiary, o który trzeba się modlić i prosić Boga, bo sam nam z nieba „nie spadnie”....

"Ten, kto został usprawiedliwiony albo zbawiony przez wiarę, zaprawdę powtórnie się narodził"(J 3, 3–7). Narodził się powtórnie z Ducha, do nowego życia, "ukrytego wraz z Chrystusem w Bogu" (Kol 3, 3). I, jako nowo narodzone dziecię, chętnie przyjmuje to "nie sfałszowane duchowe mleko", aby przez nie wzrastać ku zbawieniu (1P 2, 2), nabywając coraz więcej mocy Pana, Boga swego, z wiary do wiary, z łaski do łaski, aż wreszcie dochodzi "do męskiej doskonałości, i dorasta do wymiarów pełni Chrystusowej" (Ef 4, 13).

A co jeżeli ktoś sądzi, że już wszystko wie i niczego nie musi się uczyć? Takiemu królestwo Boże jest niepotrzebne.